گفتم که فلان کسک عجب مرد خداست
انگار که دائما به تسبیح و دعاست
از بس بکند عبادت و راز و نیاز
پیشانی او سوخته از مهر نماز!
گفتا نه ز دین بود نه از بیدینی
آن پینه که در ناصیه اش میبینی
او صاحب جسم و جان حاصلخیز است
زینگونه موادّ قهوه ای لبریز است
وان مادّه ای که هست تنها هنرش
از باسن او آمده تا مغز سرش!
از غایت انباشتگی، در غَلَیان
در جان و تن اش هماره دارد جریان
یکذره که نشت کرده در پیشانی
تو ساده دل از عبادتش میدانی!
خوب است توجه بکند دشمن و دوست
کز کوزه همان برون تراود که در اوست
توضیح وبلاگ
نظر یکی از اصحاب ماله در مورد جای مُهر بر پیشانی:
به نظر می‌رسد فرد در هنگام عبادت و سجده، از شدت خوف و رجا و تضرع در درگاه الهی، بی‌هوش می شود و ساعت‌ها در همان حالت سجده، بدون حرکت، تمام وزن بالاتنه بر روی پیشانی می‌افتد. این عمل به دفعات زیاد تکرار می‌گردد و به مرور زمان جای مهر بر پیشانی باقی می‌ماند.
خداوند متعال قبول بفرماید انشاالله
