اطلاق آخوند-بازاری به این حکومت از همان اوان دهه شصت نیز بهمین روال اشتباه بوده و هست. یادم هست که تنها درصد کمی از بازاریان خودفروخته، با کسب سهمیه دولتی و اجناس دولتی، نانشان در روغن بود و افرادی بمانند پدر حقیر که پس از به قدرت خزیدن خمینی دیگر از رفتن به مسجد بازار هم خودداری میکردند، به زور خرج روزانه شان را درمیاوردند. مگر بازار را در جانوران خونخواری مثل لاجوردی که به درک واصل شد خلاصه کنیم. اینگونه ناخواسته همه بازار را به آخوند بخشیده ایم.
از آنجایی که سالیان درازی از تمدن دور هستیم، نه تنها اقتصاد ما، فرهنگ ما… مصرفی و وادراتی بوده بلکه هم سیاست ما و بیشتر گروهها، سازمانها و شخصیتهای اپوزیسیون ما، بدنبال نسخه هایی بودند که یا از سیستم حکومتی دیگر کشورها و یا از مبارزه دیگر ملتها کپی برداری شده بودند. هزینه این کژاندیشی تا همین لحظه سر به فلک میزند. تنها به یمن وجود مسعود رجوی، شورای ملی مقاومت ایران، در راستای برپایی حکومتی ملی و تحقق راه حلی ایرانی گام برداشته است.
رشد اقتصادی، فرهنگی، علمی … وصل به جامعه جهانی با عملی کردن سیاستی ایرانی، تنها و تنها با سرنگونی تام و تمام رژیم فاسد فاشیستی آخوندی امکان پذیر است. امسال، بیشتر از هر سال دیگر، به سرنگونی رژیم امید دارم.
برگرفته از وبلاگ : بالاگری
